Hermannides

betekenis & definitie

Hermannides (Rutgerus), een verdienstelijk geschied- en letterkundige, geboren te Wilna in Polen, volbragt na het voleindigen zijner studiën eene reis door Frankrijk, Engeland en het noorden van Europa, en werd in 1647 rector aan het gymnasium te Harderwijk. Kort daarna werd hij doctor in de regten, — toen buitengewoon hoogleeraar in de redeneerkunde, en in 1654 gewoon hoogleeraar in de historie en staatsleer aldaar. In het rampspoedig jaar 1672 waakte hij als rector met goed gevolg voor het bestaan der hoogeschool, en overleed den 29sten Maart 1687. Hij schreef: „Britannia Magna (1661)”, — „Peninsularum regnum Succiae, Daniae, Norwegiae (1667)”, — „Slesonii et Holsatiae descriptio nova”, — „Orthotonia sive doctrina de accentibus Graecis (3de druk 1664)”, — en „De Graecia”, terwijl hij voorts uitgaven leverde der werken van Sallustius, Florus, Petronius en Nepos.