Hase (Karl August), een uitstekend Duitsch godgeleerde, geboren den 25sten Augustus 1800 te Steinbach in Saksen, bezocht het gymnasium te Altenburg en studeerde voorts te Leipzig, Erlangen en Tübingen in de godgeleerdheid. Wegens deelneming aan eene studentenvereeniging moest hij, na een langwijlig onderzoek, 11 maanden op den Hohenaspergin de gevangenis doorbrengen. Nadat hij op vrije voeten gesteld was, begaf hij zich eerst naar Dresden, vestigde zich vervolgens als privaatdocent te Leipzig, en werd hier in 1829 hoogleeraar in de wijsbegeerte.
Het volgende jaar ging hij als professor in de theologie naar Jena, waar hij sedert dien tijd onderwijs gaf in de dogmatiek en kerkgeschiedenis. Van zijne hoogst-belangrijke geschriften vermelden wij: „Evangelische Dogmatik (1825, 5de druk 1858)”, — „Gnosis (1826—1828, 3 dln)”, — „Hutterus redivivus (1827, 10de druk 1862)”,— „Leben Jesu (1829, 5de druk 1865)”, — „Kirchengeschichte (1834 , 8ste druk 1858)”, een allervoortreffelijkst leerboek, uitmuntende door juistheid en beknoptheid, — „Handbuch der Polemik gegen die römisch-katholische Kirche (1863, 2de druk 1865)”, — „Die beiden Erzbischöfe (1839)”, — „Neue Propheten (1851, 2de druk 1860)”, — „Franz von Assisi (1854)”, — „Geistliche Schauspiele (1858)”, — „Caterina von Siéna (1862)”, — „De jure ecclesiastico (1828 enz.)”, — en „Ideale und Irrthümer, Jugenderinnerungen (1872)”, terwijl hij ook eene uitmuntende uitgave leverde der „Libri symbolici (1827, 3de druk 1850)”. Hase bekleedt onder Duitschland’s vrijzinnige godgeleerden eene eervolle plaats.
