Grosze (Franz Theodor), een Duitsch historie- en portretschilder, geboren den 23sten April 1829 te Dregden, bezocht er de schilderacadémie in 1843 en kwam in 1847 in het atelier van Bendemann. In 1852 schilderde hij „Leda met de Zwaan (in het Muséum te Dresden)”, en in 1853 een „Meisje met de luit”. Ook was hij Bendemann behulpzaam bij het beschilderen van het Koninklijk paleis, waarna hij met grijs op grijs allegorische tafereelen schilderde in den koepel en in de Venetiaansche zaal van het nieuwe Muséum. In 1856—1858 schilderde hij op last van den graaf van Solms in eene kleine rotonde van het slot te Wildenfels fraaije tafereelen, en begaf zich in laatstgenoemd jaar met eene aanzienlijke toelage der Académie naar Italië, waar hij eerst een half jaar te Florence en vervolgens geruimen tijd te Rome vertoefde.
Hier voltooide hij in 1862 „Abraham en de Engel (thans te Leipzig)” en verwierf voorts den eersten prijs, door de kunstenaarsvereeniging te Leipzig uitgeloofd voor een ontwerp van beschildering der oostelijke gaanderijen van het Muséum aldaar. Hij maakte met het schilderen der fresco’s daar ter plaatse een aanvang in 1865, toekende des winters cartons te Rome, en voltooide ze in 1871, waarna de universiteit te Leipzig hem eershalve tot doctor bevorderde. Inmiddels was hij in 1867 aan de schiider-académie te Dresden geplaatst, alwaar hij als professor werkzaam is.
