Garve (Christian), een uitstekend denker en schrijver, geboren te Breslau den 7den Januarij 1742, studeerde te Frankfort aan de Oder in de wijsbegeerte, daarna te Halle in de wiskunde, en vestigde zich vervolgens te Leipzig, waar hij veel omgang had met Geliert en Weisze. Na den dood van eerstgenoemde werd hij in diens plaats, in 1769, buitengewoon hoogleeraar in de wijsbegeerte te Leipzig, maar zijne zwakke gezondheid noodzaakte hem, die betrekking neder te leggen, waarna hij in zijne geboortestad terugkeerde. Daar hij zich verdienstelijk had gemaakt door uitstekende vertalingen van Ferguson, Burke enz., noodigde Frederik II hem uit, om eene vertaling te leveren van Cicero's werk „De officiis (Over de pligten)”. Hij aanvaardde die taak, maakte daarmede een aanvang op Charlottenburg in 1779 en voleindigde haar in 1783.
Hij overleed te Breslau den lsten December 1798. Hij was een man van een hoogst beminnelijk karakter, voor gezelligheid, vriendschap en liefde als het ware geschapen, zich niet zoozeer onderscheidende door wijsgeerige diepzinnigheid, als door keurige opmerkingen, practische raadgevingen en een edelen stijl. Van zijne geschriften noemen wij: „Ueber die Verbindung der Moral mit der Politik (1788)”, — „Ueber den Character der Bauern und ihr Verhaltnisz gegen den Gutsherrn und die Regierung (1786, 2ie uitgave 1596)”, — „Ueber gesellschaftliehen Leben (1792—1802, 5 dln)”, — en „Fragmente zur Schilderung des Geistes, Characters und der Regierung Friedrich's II (1798, 2 dln)”. Voorts heeft hij, behalve reeds genoemde, onderscheidene werken van buitenlandsche schrijvers in het Duitsch overgebragt. Zijne brieven aan Weisze en Zollikoffer zijn door Manso en Schneider (1803—1804, 2 dln), — en die aan zijne Moeder door Menzel (1830) uitgegeven.
