Gallo (Marzio Mastrizzi, markies, later hertog van), een uitstekend Italiaansch staatsman, geboren in 1573 te Palermo op Sicilië, kwam op jeugdigen leeftijd te Napels en bekleedde er weldra belangrijke staatsambten. Gedurende de omwentelingsoorlogen was hij Napolitaansch gezant te Weenen, behoorde tot de onderteekenaars van den Vrede van Campo Formio, en was desgelijks werkzaam bij de onderhandelingen van Frankrijk in 1798—1800.
In 1802 ging hij als gevolmagtigde van den koning der Beide Siciliën naar de Italiaansche Republiek en vervolgens naar Parijs, was hier tegenwoordig bij de krooning van Napoleon tot koning van Italië, en onderteekende in 1805 te Milaan een verdrag met Frankrijk omtrent de ontruiming van het gebied van Napels door de Fransche troepen, hetwelk echter terstond verbroken werd. Toen de Russen en Engelschen te Napels aan wal stapten, nam hij zijn ontslag, maar werd na de troonsbeklimming van Joseph Bonaparte tot minister van Buitenlandsche Zaken en door Murat tot hertog benoemd. In 1814 onderteekende hij het alliantie-tractaat met Oostenrijk en Engeland, en bleef getrouw aan Murat, totdat deze zich inscheepte naar Provence. Daarna sleet hij ambteloos zijne dagen op zijn buitenverblijf Capo di Monte, totdat de omwenteling van 1820 hem weder aan het hoofd van Buitenlandsche Zaken riep. Toen hij als buitengewoon gezant naar Weenen afgevaardigd werd, gaf de regéring aldaar te kennen, dat zij zijne credietbrieven niet wilde aannemen, weshalve hij, zich reeds op reis derwaarts bevindende, naar Napels terugkeerde. Later vergezelde hij den koning der beide Siciliën naar het Congrès te Laibach, en hervatte daarna zijn ambteloos leven. Hij overleed te Napels in Februarij 1833.
