Galle. Onder dezen naam vermelden wij:
Philip Galle of Gallaeus, een uitstekend Nederlandsch graveur. Hij werd geboren te Haarlem in 1537, woonde te Antwerpen, waar hij een uitgebreiden prenthandel dreef, en overleed in 1512. Men heeft van hem onderscheidene keurige gravures, onder anderen eene reeks van portretten van beroemde mannen uit de 16de eeuw, — voorts „D. Catharinae Senensis vita ae miracula”, —tafereelen uit het Oude Testament, — tien platen met Sybillen, — de zeven Wonderen der wereld, — de daden van het geslacht dei Medici, enz. Ook schreef hij: „Een cort verhaal van de gedinekweerdichste saken in de XVII Provinciën van de Nederlanden enz. van 1566 tot 1579 (1579)”, — „Semideorum imagines ete. (1568)”, — en „Instructions et fondemens de bien pourtraicture pour les peintres (1589)”.
— Zijn zoon Theodorus desgelijks een verdienstelijk graveur, werd zijn opvolger in den prenthandel.
Cornelius Galle, bijgenaamd de Vader, den tweeden zoon van den voorgaande. Hij werd geboren omstreeks het jaar 1570, genoot het onderrigt van zijn vader en bezocht daarna Rome, waar hij zich vormde tot een uitstekend graveur, wiens prenten teregt worden bewonderd. Hij was medewerker aan het „Leven Christi” naar Martin de Vos, uitgegeven door Collaert. — Ook zijn zoon Cornelis behandelde de graveerstift zonder evenwel de hoogte van zijn vader te bereiken.
Johann Gottfried Galle, een verdienstelijk Duitsch sterrekundige. Hij werd geboren te Pabsthaus bij Gräfenhainichen den 9den Junij 1812, studeerde te Berlijn in de wis- en natuurkunde, was eerst werkzaam aan een paar gymnasia, en zag zich in 1835 geplaatst als observator aan de sterrewacht te Berlijn, waar hij gelegenheid had, zich onder de leiding van Encke in de sterrekunde te oefenen. In 1839 en 1840 ontdekte hij 3 nieuwe kometen, weshalve de Académie te Parijs hem den astronomischen prijs van Lalande toekende. In 1845 werd hij bevorderd tot doctor in de wis- en natuurkunde met eene dissertatie over eenige waarnemingen van Olaus Römer. Dit geschrift was oorzaak, dat Leverrier te Parijs zich in 1846 ook tot hem wendde, om de planeet op te zoeken, wier loopbaan en standplaats hij berekend had. Op denzelfden avond, waarop de brief te Berlijn kwam (23 September), werd dat hemelligchaam door Galle op de aangewezen plaats waargenomen.
Ook hierdoor verwierf hij den prijs van Lalande. In den zomer van 1851 hield hij, op last van de Académie te Berlijn, te Frauenburg in Oost-Pruissen zich bezig met het waarnemen eener totale zonsverduistering, en in hetzelfde jaar werd hij hoogleeraaar in de astronomie en directeur van de sterrewacht te Breslau. Tevens houdt hij zijne aandacht gevestigd op de meteorologie. Zijne sterrekundige berekeningen en waarnemingen zijn opgenomen in de „Astronomische Nachrichten” van Schumacher, in de Berlijnsche „Astronomische Jahrbüicher”, in de „Beobachtungen” der sterrewacht te Berlijn enz. Ook gaf hij in 1850 een register in het licht op de 28 deelen der „Monatlicher Correspondenz” van Zach, terwijl hij meteorologische opstellen leverde in „Poggendorff’s Annalen”, en in 1857 zijne „Grundzügen der schlesischen Klimatologie” in het licht deed verschijnen.
