Front

betekenis & definitie

Front, afkomstig van het Latijnsche woord frons (voorhoofd), beteekent de voorzijde van een gebouw, ook wel frontispice genaamd. In de krijgskunde noemt men het front van een leger die zijde, waarheen de aangezigten der manschappen gerigt zijn. Een frontmarsch is eene voortgaande beweging in die rigting. Front maken noemt men het veranderen van front, bijvoorbeeld wanneer de soldaten naar het noorden oprukken, maar plotselijk halt houden en door hunne voeten een kwartcirkel te doen beschrijven front maken naar het oosten. — Omtrent vestingfront, zie Vesting.