Friant (Louis, graaf), een Fransch generaal, werd geboren den l8den September 1758 te Villers-Morlancourt in Lotharingen, diende sedert 1781 bij de Fransche garde en nam in 1787 zijn ontslag. Bij het uitbarsten der Revolutie werd hij als onderofficier weder bij het leger geplaatst, en reeds in 1793 voerde hij als kolonel het bevel over een bataljon vrijwilligers te Parijs. Na den slag van Fleurus (1794) werd hij brigade-generaal en nam onder Kleber deel aan de belegering van Maastricht. Tegen het einde van 1796 bevond hij zich bij het leger in Italië (divisie Bernadotte) en onderscheidde zich bij den overtogt over de Tagliamento, bij de verovering van Gradisca, en vervolgens bij Laibach.
Onder Desaix streed hij in Egypte bij Sjebrisse aan den voet der Pyramiden, en ook in OpperEgypte, waar Kleber hem in 1799 met het opperbevel belastte. Laatstgemelde benoemde hem tevens tot zijn plaatsvervanger. Na den slag bij Heliopolis, waar hij den regter vleugel aanvoerde, bragt hij het oproerige Cairo tot onderwerping (18 April 1800), en nadat Kleber vermoord was, handhaafde hij onder Menou het gezag in Alexandrië, totdat de Fransche troepen ingescheept waren. Na zijn terugkeer werd hij benoemd tot inspecteur-generaal der infanterie, kwam in 1803 aan het hoofd eener divisie van het leger van Boulogne, en vertrok daarmede in 1805 naar Duitschland, waar hij onder Davoust deel nam aan de veldslagen bij Austerlitz (1805), Auerstadt (1806) en Pruissisch Eylau (1807). De Keizer verhief hem in 1808 tot graaf. Gedurende den veldtogt van 1809 onderscheidde hij zich vooral bij Eckmühl en vervolgens bij Wagram, waarna hij in 1811 benoemd werd tot bevelhebber der grenadiers bij de garde te voet.
In 1812 kommandeerde hij eene divisie en werd in den slag aan de Moskwa zwaar gewond. Dientengevolge kon hij eerst gedurende den wapenstilstand tijdens den veldtogt van 1813 tot de armee terugkeeren, en ontving nu het opperbevel over eene divisie der Jonge Garde, waarmede hij nieuwe lauweren behaalde. Daar Friant de acte van afstand van den Keizer onderteekend had, benoemde Lodewijk XVIII hem tot ridder van de Lodewijks-orde en belastte hem met het opperbevel over de Koninklijke grenadiers te Metz. Na den terugkeer van Napoleon koos hij desniettemin de partij van dezen, werd tot pair benoemd , en kommandeerde eene divisie der garde bij Fleuras en Waterloo, waar hij nogmaals gewond werd. De tweede Restauratie beroofde hem van het pairschap en van het kommando, en Friant overleed den 24sten Julij 1829 op zijn landgoed Gaillonnet bij Meulan. — Zijn zoon, graaf Jean François Friant geboren den 12den Junij 1790, was brigade-generaal en adjudant des Konings bij Louis Philippe en volgde dezen in ballingschap.
