Onder dezen naam vermelden wij;
Francisca da Mimini, eene Italiaansche vrouw uit de 13de eeuw. Zij was de dochter van Guido van Polenta, heer van Ravenna, en werd door dezen, tot bekrachtiging eener verzoening tusschen de geslachten Polenta en Mimini, tegen haar zin ten huwelijk gegeven aan den afschuwelijken Gianciotto Malalesta da Mimini en door dezen wegens hare liefde jegens zijn halfbroeder Padlo, tegelijk met laatstgenoemde vermoord. Reeds Dante heeft in zijn „Inferno” het tragisch uiteinde van Francisca bezongen, en zoowel Silvio Pellico als Paul Heyse heeft aan hare lotgevallen de stof ontleend tot een treurspel.
Santa Francisca Momana, eene heilige, geboren te Rome in 1384. Zij wijdde zich reeds vroeg aan vrome overpeinzingen en Christelijke werken, en werd tegen haren zin in den echt verbonden met Laurentius de Ponziani. Ook na haar huwelijk verpleegde zij de kranken in de hospitalen, werd echter in 1425 in eene geestelijke orde opgenomen en stichtte in 1433 de congregatie der Oblaten in den Torre de Specchi aan den voet van het Capitool. Na den dood van haar gemaal (1436) tot opperbestuurderes der Congregatie gekozen, overleed zij den 9den Maart 1440, en werd den 29sten Mei 1608 door paus Paulus V heilig verklaard.
