Fleurus, een vlek aan de Sambre in de Belgische provincie Henegouwen en in het district Charleroi, telt nog geen 4000 zielen, maar is merkwaardig door de veldslagen van 29 Augustus 1622, toen hertog Christiaan van Brunswijk en graaf Ernst van Mansfeld zich met zware verliezen door het leger der Spanjaarden onder generaal Cordova heensloegen, om zich met de Hollanders te vereenigen, — van den 1sten Julij 1690, toen de Franschen onder den maarschalk van Luxembourg de overwinning behaalden op de Verbondene Mogendheden onder den prins van Waldeck,— en eindelijk van den 26sten Junij 1794 tusschen het leger der Fransche Republiek onder Jourdan en de Oostenrijkers onder prins Josias vam Saksen-Coburg, waardoor niet alleen het bedreigde Parijs in veiligheid gesteld, maar ook Nederland aan de Franschen prijs gegeven werd. De voorposten van het leger der Bondgenooten waren na den val van Landrecy reeds genaderd tot Péronne, en geene vesting verhinderde hen, om naar Parijs te trekken. Toen bewoog zich Pichegru met het noorderleger om den regtervleugel der Verbondenen heen en bedreigde Vlaanderen, terwijl Charbonnier met het leger der Ardennes den linkervleugel terugwierp, en Jourdan met het Moezelléger uit Luxemburg oprukte.
Bij Doornik hernamen de Bondgenooten echter eene vaste positie, en Pichegru, die hen daaruit wilde verdrijven, werd door de Oostenrijkers afgeslagen. Terstond begaven zich het Sambre- en het Maasleger, vereenigd met de armée der Ardennes, onder het bevel van Jourdan over de Sambre en deden een aanval op Charleroi, dat zich den 25sten Junij 1794 overgaf. Om deze stad, wier verovering onbekend gebleven was, bij te staan en eene poging te wagen tot bevrijding der Nederlanden, rukte de prins van Coburg den 26sten Junij van Nivelles derwaarts. Hierdoor ontstond dienzelfden dag de slag van Fleurus, die in het begin, toen de Prins den generaal Jourdan aantastte, terwijl generaal Devay met een aanzienlijk corps eene positie aannam voor Doornik, regt gaf op de schoonste verwachtingen. Reeds was de erfprins van Oranje met den regtervleugel zegepralend voortgerukt tot aan Marchienne-au-Pont, — reeds had de linkervleugel onder Beaulieu bij zijn aanval op de brug van Auveloy en op de redoutes van Fleurus 20 kanonnen veroverd, toen beide tegen den avonds het bevel ontvingen, om terug te trekken, daar de prins van Coburg bij het vernemen der capitulatie van Charleroi zoo verschrikt was geworden, dat hij de bijkans verworven zegepraal liet ontglippen en de hoop opgaf om Nederland te redden. Reeds den 10den Julij trokken de Franschen in Brussel. — Den 16den Junij 1815 viel niet ver van Fleurus (bij Ligny) een bloedige veldslag voor tusschen de Pruissen en Franschen, en deze laatsten staken na den slag bij Waterloo Fleurus in brand.
