Erlach, de naam van een der oudste vrijheerlijke geslachten in Zwitserland, is sedert den aanvang der 12de eeuw vooral in de jaarboeken van Bern met roem vermeld. Ulrich von Erlach was in 1298 de aanvoerder der Berners tegen den adel en tegen de partij van Albrecht. — Zijn zoon Rudolph won in 1339 den slag bij Laupen, waarna hij op een edelmoedige wijze de zonen van den door hem overwonnen graaf von Nydau tot zich nam, doch in 1360 door zijn schoonzoon Jost von Rudens vermoord werd. — Johann Ludwig von Erlach, geboren in 1595, overleden in 1650, was een uitstekend veldheer en staatsman, die zich in den Dertigjarigen oorlog door zijne dapperheid onderscheidde en aan Gustaaf Adolf belangrijke diensten bewees. — Mérónymits von Erlach was desgelijks een uitmuntend generaal, eerst in Fransche en daarna in Oostenrijksche dienst. — Karl Ludwig von Erlach, geboren te Bern in 1746, was bij het uitbarsten der Omwenteling in Fransche dienst, maar bij den inval der Franschen onder Brune en Schawenburg (1798) ontving hij van de regéring van Bern den last, om zijn vaderland te verdedigen. Schoorvoetend verkreeg hij volkomene volmagt om te handelen, doch deze werd weldra ingetrokken, en toen de vijand hem aantastte, streed hij met groote dapperheid, maar moest voor de overmagt de wijk nemen en werd bij de tijding, dat Bern veroverd was, door zijne eigene manschappen vermoord. — Rudolph Ludwig von Erlach, geboren te Bern in 1749, zocht als schout van Burgdorf bij den inval der Franschen Bern te redden.
Hij verbond zich in 1801 met Aloys Beding en Steiger tot herstel van het oude eedgenootschap en werd in 1802, bij het uitbarsten van den opstand, tot opperbevelhebber benoemd. Toen echter Bonaparte bij wijze van verdrag een einde maakte aan dat verzet, keerde hij tot het ambteloos leven terug en wijdde zich aan de wetenschap. Hij overleed in 1810, en tot zijne geschriften behoort een „Code du bonheur”, opgedragen aan Catharina II.
