Eeuwig noemt men datgene, waarbij de gewone opvolging van tijd en dus ook begin en einde is uitgesloten. In dien zin wordt dat woord gebruikt van het Opperwezen: hij is eeuwig en draagt den naam van „De Eeuwige”. In een meer beperkten zin wordt ook datgene eeuwig genoemd, wat wel een aanvang, maar geen einde heeft.
Immers de Christen spreekt van het „eeuwige leven” als een leven, dat eerst hier op aarde bij den vrome begint, doch na het sterven onophoudelijk voortduurt. Wij kunnen ons het eeuwige en het oneindige niet voorstellen, daar tijd en ruimte noodzakelijke vormen zijn van ons denkvermogen.
