Dünnwald (Johann Heinrich, graaf von), keizerlijk generaal-veldmaarschalk, geboren in 1620, onderscheidde zich in 1664 in Hongarije door zijne dapperheid, zoodat hij de gunst verwierf van Montecuculi en reeds in 1670 aan het hoofd stond van een regiment kurassiers. In 1674 vocht hij met ongemeenen moed bij Ensisheim; het volgende jaar werd hij bij Mühlhausen gevangen genomen, doch weldra tegen een Fransch generaal uitgewisseld.
Na den voorspoedigen slag bij Salzbach werd hij in den gravenstand opgenomen, en als luitenant-veldmaarschalk hielp hij het Turksche leger vernietigen vóór Weenen. Ook later sloeg hij de Turken bij herhaling en verdreef hen uit geheel Slavonië. In den veldtogt van 1688 was hij aanvoerder der ruiterij in het leger van den hertog van Lotharingen en dekte de belegering van Belgrado. In het volgende jaar streed hij aan de Rijn tegen de Franschen, en in 1691 in Hongarije weder tegen de Turken. Men vermoedde, dat hij in den slag bij Salankemen aanvankelijk niet behoorlijk zijn pligt had gedaan uit ergernis, omdat hij onder een jongeren veldheer was gesteld. Deswege voor den krijgsraad geroepen, overleed hij op zijne reis derwaarts te Essek den 3den Augustus 1691.
