In de papyrus-rollen, die men bij de Egyptische mummiën aantreft, worden de ontmoetingen van den overledene na zijn afsterven beschreven en in vignetten afgebeeld. Zelden ontbreekt daarbij het tooneel, waarin de doode aan de hand van Ma, de godin der waarheid en geregtigheid, in de geregtszaal der onderwereld voor Osiris verschijnt. Deze is gezeteld tegenover den ingang, en in het midden der zaal bevindt zich eene weegschaal. In de eene schaal ligt eene struisveder, het zinnebeeld der waarheid, en in de andere een hartvormig vat, het zinnebeeld van ’s menschen gemoed.
Een vrouwelijk nijlpaard doet de aanklagt, en op eene verhevenheid zijn 42 góden gezeten, die uitspraak moeten doen over de 42 hoofdzonden, waarvan de overledene zich moet vrijpleiten. De góden Soms en Anubis houden zich bezig met de weegschaal, en de ibis-hoofdige Thoth-Hermes teekent de uitkomst op, die natuurlijk als gunstig wordt voorgesteld. Ziedaar het doodengerigt der Egyptenaren. Volgens Diodórus werd reeds vóór de begrafenis de vierschaar over den doode gespannen. Voordat men de lijkkist op het Heilige Meer inscheepte, vergaderden de vrienden en bloedverwanten benevens de 42 regters aan den oever. Ieder had vrijheid om aanklagten te doen tegen den overledene, en wist hij die te bewijzen, dan verviel de eervolle begrafenis. De lasteraar werd echter gestreng gestraft. Men vermeldt, dat zelfs Koningen op die wijze hunne aanspraak op eene plegtige ter aardebestelling verloren hebben.
