Coopmans. Onder dezen naam vermelden wij:
George Coopmans, een verdienstelijk Nederlandsch heelkundige, geboren te Makkum den 27sten Junij 1717. Hij studeerde te Franeker en te Leiden, vestigde zich te Franeker, werd er curator der hoogeschool, in 1795 lid van het provinciaal revolutionair comité, en overleed den 30sten Mei 1800. Hij bezat eene uitgebreide heelkundige kennis, was met Ouwens de uitvinder van de aftapping van het water, en schreef onder anderen „Neurologia et observatio de calculo ex urethra excreto (1789)”,— en „De nervorum anatome contracta (1754 en 1762)”.
Gadso Coopmans, een zoon van den voorgaande. Hij werd geboren te Franeker in 1746, studeerde te Amsterdam en te Groningen in de geneeskunde, en werd in 1770 hoogleeraar te Franeker, welke betrekking hij tot in 1787 bekleedde. Hij nam in dat jaar zóó ijverig deel aan de beweging der Patriotten, dat hij bij de komst der Pruissen de wijk nam naar Steinfort en vervolgens naar Aken. Daarna werd hij hoogleeraar te Brussel en lijfarts van den graaf van Trautmansdorf, begaf zich later naar Charleville in Frankrijk, zag zich tot leeraar in de scheikunde benoemd aan de hoogeschool te Kopenhagen, trok in 1791 derwaarts, verwisselde in 1793 zijne betrekking met eene dergelijke te Kiel, nam in 1796 zijn ontslag, om zich op zijn landgoed Oë in het hertogdom Sleeswijk te vestigen, doch keerde in 1807 naar zijn vaderland terug, alwaar hij zich te Amsterdam als geneesheer vestigde en den 5den Augustus 1810 overleed. Hij schreef: „Opuscula physica medica (1793)”, maar maakte zich vooral beroemd als Latijnsch dichter door zijn „Carmen de variolis (1787)”, — alsmede door zijn „Petreïs”, een heldendicht op Peter de Groote, waarvan echter slechts de eerste 2 zangen het licht hebben gezien. — Zijn zoon Edsard Willem, ridder der Danebrog-orde, was in 1808 secretaris der Deensche legatie aan het Hof van Frankrijk.
