Coca noemt men in Peru de bladeren van Erythroxylon Coca Lam., een aldaar groependen boom. Die bladeren worden er door de inwoners gekaauwd, zoowel wegens den aangenamen smaak als om zich te versterken. Men zegt namelijk, dat zij de zenuwen zoodanig prikkelen, dat de mensch door het gebruik daarvan zelfs bij aanhoudende inspanning nagenoeg alle voedsel missen kan. Zij zijn echter schadelijk voor de longen en veroorzaken eene algemeene verslapping der zenuwen en spieren.
De coquero of overgegeven cocakaauwer is een dergelijk ellendig wezen als de dronkaard. Velen zijn niettemin aan het genot der coca verslaafd, zoodat de coca-boom in Peru tot de gewigtigste cultuur-gewassen behoort. Hij heeft schubbige takken, eironde, netvormig geaderde bladeren en twee aan twee of drie aan drie aan de zijden der takken geplaatste bloemen. De bladeren zijn vrij flaauw van smaak, maar worden aangenaam-zoet door eene toevoeging van ongebluschten kalk of loog-asch, weshalve de Peruvianen beiden steeds bij zich hebben. — Men geeft in Paraguay den naam van coca ook aan den boom, die de Paraguay-thee levert, hoewel deze — eene hulstsoort (Ilex Paraguayensis St. Hill.) — aanmerkelijk verschilt van den coca-boom.
