Cleónymus, een zoon van den Spartaanschen koning Cleómenes II, maakte na den dood zijns vaders (310 vóór Chr.) aanspraak op de koninklijke waardigheid, doch men verlangde hem niet, omdat men hem voor een dwingeland hield, en riep Arms I, den zoon van zijn overleden ouderen broeder tot den troon. Om zich van hem te ontslaan, zonden de Ephoren hem met eene hulpbende naar Tarente. Hier voerde hij een voorspoedigen oorlog, maar was er door zijne geld-afpersingen en door zijne losbandige levenswijze vrienden en vijanden tot last. Hij wilde Sicilië en Griekenland veroveren en maakte zich meester van Corcyra (303 vóór Chr.), om eene wapenplaats te bezitten.
Toen de inwoners van Tarente vrede hadden gemaakt en hem zijn afscheid gaven, ondernam hij een strooptogt in Beneden-Italië, doch de Romeinen noodzaakten hem, om zich weder in te schepen. Hij leed op de Adriatische zee eene belangrijke nederlaag en keerde nagenoeg zonder schepen en soldaten naar Corcyra terug. Later begaf hij zich naar Laconië, vervolgens naar Theben en ondersteunde de Boeotiërs, maar werd door koning Demétrius verjaagd. Het schijnt, dat hij ten tijde van den inval der Galliërs in Griekenland (279) grooten invloed gehad heeft in Sparta. In 278 veroverde hij Troezéne. Om zich over de ontrouw zijner vrouw te wreken en zich van den troon meester te maken, overreedde hij Pyrrhus, koning van Epirus, om naar den Peloponnésus te trekken en verscheen in 272 als vijand voor de muren zijner geboortestad. Hjj bereikte echter geenszins zijn doel, en men vindt verder niets meer van hem vermeld.
