Francis Chantrey, een beroemd Engelsch beeldhouwer, geboren den 7den April 1781 te Jordanthorpe in het graafschap Derby, was de zoon van een weinig-bemiddelden huurboer. Hij zou voor den handel worden opgeleid, doch dit beviel hem zoo weinig, dat hij wegliep en op de teekenschool der Koninklijke Académie aanlandde. Volgens anderen werd hij in de leer gedaan bij zekeren Ramsay, die zich met het vervaardigen van hout-snijwerk en met vergulden bezig hield, waar hij 4 jaar bleef, om zich vervolgens naar Londen te begeven, waar hij miniatuur- en crayon-portretten teekende.
In 1804 zond hij het borstbeeld van zijn oom Daniël Wale naar de tentoonstelling, en hij verwierf voorts grooten roem door dat van den geleerden Horne Tooke, hetwelk hem eene menigte bestellingen bezorgde tot een bedrag van 12000 pond sterling. De stad Londen belastte hem met de vervaardiging van een standbeeld van George III. Daarna ontwierp hij een gedenkteeken voor Nelson aan de kust bij Yarmouth, doch het bleef wegens het reusachtig bestek onuitgevoerd. In 1814 deed hij eene reis door Frankrijk en Italië. Zijn beste kunstwerk is volgens het algemeen gevoelen eene groep slapende kinderen in de hoofdkerk te Lichfield.
Voor ’t overige bepaalde hij zich vooral tot het vervaardigen van borstbeelden. De ruiterstandbeelden van George IV en dat van Wellington te Londen strekken ten bewijze, dat hij niet gelukkig was in de voorstelling van paarden. In 1816 werd hij lid van de Académie te Londen, en later ook van die te Florence en te Rome. Hij overleed op den 15den November 1841.
