Caraccioli is de naam van een der oudste adellijke geslachten te Napels. Het is, naar men meent, in de 9de eeuw uit Griekenland derwaarts getrokken, verdeelt zich in 2 lijnen, en bezit 12 vorstendommen, 27 hertogdommen , 26 markiesaten en 52 graafschappen.
De grondlegger dier grootheid is Gianni Caraccioli, een arm edelman, die in 1415 secretaris werd van koningin Johanna II van Napels. Deze schonk hem hare bijzondere toegenegenheid en dientengevolge het hertogdom Melfi, de waardigheid van connetable en groot-senechal, benevens den titel van hertog van Vicenza, graaf van Avellino en heer van Capua. Toen de gunsteling daarenboven het hertogdom Amalfi en het vorstendom Salomo begeerde, en de Koningin dit aanzoek weigerde, behandelde hij haar op eene zoo onwaardige wijze, dat zij een bevelschrift tegen hem uitvaardigde, bij welks volvoering Caraccioli het leven verloor (1432), waarna zijne goederen werden verbeurd verklaard.
— Giovanni Caraccioli, vorst van Melfi, hertog van Venose, Ascolie, en Soria, was groot-senechal van Napels en maarschalk van Frankrijk.
— Marino Caraccioli, geboren te Napels in 1468, werd door Leo X benoemd tot Apostolisch protonotarius. In 1518 ging hij naar Duitschland, om Karel V geluk te wenschen bij het aanvaarden van den troon en den Keurvorst van Saksen te bewegen tot uitlevering van Luther. Hij verkreeg de gunst des Keizers en trad in zijne dienst. Karel V verleende hem het bisdom Catanea, verhief hem met den hertog van Milaan in den gravenstand, en hij werd na den dood van laatstgenoemde stadhouder in zijne plaats. Hij overleed in 1588, en zijn zoon Galeazzo, geboren in 1517, was een der vermaardste aanhangers van het Protestantismus in Italië. In weerwil van de smeekingen en bedreigingen zijns vaders verliet hij de R. Katholieke kerk en zijn vaderland; hij vestigde zich te Genève, waar de aanwezigheid van Calvijn hem boeide, en overleed er in 1586.
— Een markies Caraccioli, geboren in 1711, was in het midden der 18de eeuw van wege het Hof van Napels gezant te Parijs en te Londen en overleed te Palermo in 1789 als onderkoning van Sicilië.
— Francesco, markies Caraccioli, een verdienstelijk Napolitaansch admiraal, bevond zich geruimen tijd bij de Engelsche marine en nam in 1793 deel aan de verovering van Toulon. Later nam hij dienst bij de Parthenopeïsche — door de Franschen in 1799 ingestelde Napolitaansche — Republiek en belette met eenige weinige schepen de landing eener Siciliaansch-Engelsche vloot. Toen Ruffo zich vervolgens van Napels meester maakte, werd Caraccioli, in strijd met de voorwaarden der capitulatie, in hechtenis genomen, door de Junta onder voorzitterschap van Speziale ter dood veroordeeld, aan de ra van zijn fregat opgehangen en het lijk in zee geworpen.
