Canina (Luigi), een Italiaansch bouwkundige, werd in 1793 te Casale geboren, zag zich vervolgens benoemd tot professor in de bouwkunst te Turijn en schreef „L’architettura antica descritta e démonstrata, coi monu- menti (2de uitgave 1844, 9 dln tekst en 3 dln platen)”. Na dien tijd vestigde hij zich als architect te Rome, bewerkte in zijne „Indicazione topografica di Roma antica (1831, 3de uitgave 1841)” eene plaatsbeschrijving dier stad, en daalde daaromtrent nog meer in bijzonderheden af in de „Esposizione storica e topografica del Foro romano (1834, 2de uitgave 1845)”. Hij smaakte de voldoening, dat zijne voorstelling van het oude Rome door de opdelvingen werd bevestigd. In 1839 werd hij belast met het toezigt op de ontgraving van Tusculum, en hij schreef daarna „Descrizione dell'antico Tusculo (1841)”, een werk , dat op kosten der Koningin-weduwe prachtig werd uitgegeven.
Daarop volgden onderzoekingen „Suil’ architettura, piu propria dei tempi cristiani (1843, 2de uitgave 1846, met 150 platen)”, en de Koningin van Sardinië stelde hem voorts in staat om zijn boek „L’antica citta di Veji (1847)” in het licht te doen verschijnen. Hij gaf vervolgens een werk uit „Suil’ Etruria maritima 1847—1850, 2 dln met 80 platen)” en „Gli ediflei di Roma (1849—1852, 2 dln tekst en 2 dln platen)”. Hij was onvermoeid in het nasporen der oudheden van Rome, totdat hij den 17den October 1856 te Florence overleed.
