Callimachus. Onder dezen naam vermelden wij:
Callímachus, een dapperen burger van Athene uit het demos Aphidnae. Bij de wisselende beraadslaging der bevelhebbers over de vraag of de slag tegen de Perzen in de velden van Marathon zou geleverd worden, stemde hij als polemarch met Miltíades er voor en sneuvelde als aanvoerder van den regter vleugel.
Callímachus, een geleerd taalkundige, fabelen geschiedkundige en dichter te Alexandria en het hoofd der Alexandrijnsche school, meer beroemd door zijne geleerdheid, ijver en taalkundige bekwaamheid dan door zijne dichterlijke geestdrift, lid en leeraar van het Alexandrijnsch muséum en volgens Zenodotus den eersten ambtenaar der aldaar aanwezige boekerij. Hij werd in de 3de eeuw vóór Chr. te Cyrene geboren en was gesproten uit het edele geslacht der Battiaden. Als leerling van Hermócrates opende hij vervolgens te Eleusis, eene voorstad van Alexandria, zijne school, en werd door Ptolemaeus Philadelphus aan het muséum geplaatst. Hij overleed omstreeks het jaar 230 vóór Chr., en tot zijne leerlingen behoorden Eratosthenes, Philostéphanus, Aristóphanes, Apollonius van Rhodus en anderen. Volgens Suidas heeft die ijverige geleerde 800 geschriften nagelaten. Namen en fragmenten — bijna enkel poëzie — van meer dan 40 werken zijn tot ons gekomen. Wij hebben van hem 6 hymnen, ééne in het Dorisch en de overige in het Ionisch dialect en in hexameters, die zich meer door rijkdom van oudheidkundige versierselen dan door dichterlijke vlugt onderscheiden, voorts elegieën, epigrammen enz. Zij zijn uitgegeven te Florence in 1489, door Graevius (Utrecht, 1697), door Blomfield (Londen 1815), door Volger (Leipzig 1816) enz.
Callímachus, een Grieksch beeldhouwer, bouwmeester, schilder en bronsgieter, die volgens sommigen te Athene, volgens anderen te Corinthe geboren werd en in de 92ste Olympiade leefde. Aan hem wordt de uitvinding toegeschreven van het Corinthische zuilenkapiteel en van de voor beeldhouwers zoo belangrijke kunst, om het marmer te boren. Zijne meestberoemde gewrochten zijn „Dansende Spartaansche meisjes”, eene „ Juno in haren tempel te Plataea” en „de gouden lamp die dag en nacht brandde in den tempel van Athene (Minerva) op den Acrópolis te Athene”. Ook vindt men in het muséum op het Capitool een satyr, met zijn naam gemerkt.
