Austregaalregt beteekent in het oude Duitsche regt de beslissing, die in eene regtsquaestie gegeven werd, zoowel door den gewonen regter als door regters door de partijen zelve gekozen. Bij voorkeur wordt de uitdrukking gebezigd tot aanduiding van de laatste soort van regtspraak. Vooral in de middeleeuwen hadden in Duitschland de verschillende vorsten, staten en familiën onderling hunne austrägalgerichte, regtbanken van vrijwillig door de partijen gekozen regters, welke instellingen hun ontstaan voornamelijk te danken hadden of aan het geheel ontbreken van eene goede van staatswege georganiseerde regterlijke magt, of, waar deze al bestond, aan het gering aanzien, dat zij bij de justitiabelen genoot.
Tot op onzen tijd hielden die austrägalgerichte stand. Zoo werden de geschillen tusschen de vorsten van den Duitsehen bond en tusschen de Bondstaten aan hunne kennisneming en beslissing onderworpen. Austregaalregt heeft dus groote overeenkomst met het regt, dat uitgesproken wordt door arbiters. Instantia austregalis is de regtspleging, die gevolgd wordt in een proces voor arbiters (zie aldaar).
