De bovengrens neemt met zich mee dat een gemeentelijke of provinciale overheidsinstantie niet in strijd met hogere regelgeving mag handelen.
Nederland is een zogenaamde gedecentraliseerde eenheidsstaat. Een gedecentraliseerde eenheidsstaat houdt in dat de macht in Nederland is verspreid over verschillende overheden, in dit geval de provincies en de gemeenten. De gemeente kent drie organen: de burgemeester, de gemeenteraad en het college van burgemeester en wethouders. Gelet op de Gemeentewet is de gemeenteraad bevoegd om regels vast te stellen voor de burgers die woonachtig zijn binnen de gemeente. In beginsel zijn deze regels geldig voor eenieder die woonachtig is binnen de gemeentelijke grenzen. Deze regels staan opgenomen in de gemeentelijke verordening, de zogenaamde Algemene Plaatselijke verordening. De regels van de verordening mogen niet in strijd zijn met de hogere wetgeving; zo mag een gemeente bijvoorbeeld niet de doodstraf opleggen aan een burger, omdat dit in strijd is met de Grondwet. Indien een gemeentelijke regel in strijd is met hogere wetgeving, handelt de gemeente in strijd met de bovengrens.
