Het woord Simson betekent „man van de zon”; hij was een der bekendste Richters of volksleiders van het oude Israël en behoorde tot den stam Dan. In onze taal, die immers zoveel termen aan den Bijbel heeft ontleend, geldt zijn naam nog altijd als de aanduiding van een geweldige lichaamskracht: Simsons-kracht.
Simson was als Nazireeër geroepen nooit zijn hoofd te scheren, op straffe van verlies van zijn titanische kracht, zodat hij steeds zijn haar vrij moest laten groeien. Het Oud-Testamentische Boek der Richteren vermeldt negen heldendaden, door Simson tegen de Philistijnen verricht.
Bekend is het verhaal van het raadsel, dat hij den Philistijnen opgaf, nadat hij een leeuw gedood had en waarvan hem de oplossing door zijn Philistijnse bruid ontfutseld werd.
Bij een ander avontuur versloeg Simson niet minder dan duizend Philistijnen met geen ander wapen dan een ezelskinnebak, die hij op het land gevonden en inderhaast gegrepen had. Na lange jaren komen de Philistijnen eindelijk — weer door verraad van een vrouw, Delila genaamd — achter het geheim van Simsons kracht: zijn lange haren.
Tijdens zijn slaap werden deze afgeknipt, zijn kracht is verdwenen en nu wordt hij door de Philistijnen, nadat hem de ogen zijn uitgestoken, in harde slavernij gehouden. In de gevangenschap groeit echter zijn haar weer aan en daarmee keert ook zijn ontzaglijke kracht terug. Op een feest van de Philistijnen, als ze in groten getale in ,den Dagonstempel te Gaza bijeen zijn gekomen, moet de blinde Simson verschijnen om zijn meedogenloze vijanden te vermaken met muziek en dans. Maar dan neemt Simson wraak: hij laat zich leiden tussen de beide hoofdzuilen, waarop de Dagonstempel rust en terwijl de Philistijnen zich vermaken, grijpt hij plotseling de beide pilaren en trekt ze naar elkaar toe. Het gebouw stort in en verplettert onder zijn puinhopen met Simson duizenden Philistijnen.
