Francesco Petrarca (1304— 1374) was een der grootste Middeleeuwse Italiaanse dichters, een der voornaamste geleerden van zijn tijd, en een der grondleggers van de Italiaanse Renaissance. Hij was de zoon van een Florentijnse notaris, die om politieke redenen tegelijk met Dante uit zijn woonstad werd verbannen en die zich tenslotte met zijn gezin te Avignon in Zuid-Frankrijk vestigde, waar in die dagen ook het Pauselijke Hof verblijf hield.
Na de beëindiging van zijn rechtsgeleerde studies te Montpellier en te Bologna, keerde Petrarca te Avignon terug, waar hij zich wijdde aan de studie der Klassieken en aan de dichtkunst. In 1327 zag hij voor de eerste maal Laura, de vrouw, die hem tot zijn schoonste gedichten heeft geïnspireerd, doch die nimmer de zijne kon worden, omdat zij reeds was gehuwd.
Kort daarna maakte de jonge dichter en geleerde enige reizen door Noord-Frankrijk, Duitsland en de Nederlanden.Op die reizen wist hij in kloosters en oude bibliotheken menig kostbaar handschrift van de onsterfelijke oude dichters en schrijvers op te sporen. Toen hij teruggekeerd was van zijn reizen, kocht hij een klein huis in de nabijheid van Avignon, waar hij verscheidene jaren lang zijn studiën voortzette en vele van zijn beste gedichten schreef, zodat zijn naam spoedig beroemd werd. In 1341 ontving hij de Romeinse dichterskroon op het Kapitool, voornamelijk voor zijn Latijns gedicht Africa, gewijd aan Scipio den Afrikaan (den Oudere). In de volgende jaren volbracht Petrarca, in dienst van den Paus en den aartsbisschop van Milaan, verscheidene diplomatieke zendingen, die hem naar vele landen en steden voerden. In 1350 ontmoette hij te Florence Boccaccio, met wien hij een innige vriendschap sloot. In 1370 trok hij zich terug in het dorp Argua, niet ver van Padua. Vier jaren later overleed hij.
Tot zijn talrijke Latijnse werken behoort o.m. „de viris illustribus”, dat de levensgeschiedenis van 31 beroemde Romeinen bevat, en het bovengenoemde gedicht „Africa”. Petrarca heeft zich echter bovenal beroemd gemaakt door zijn Italiaanse gedichten, meestal in sonnetvorm, die, evenals zijn gezamenlijke werken, ontelbare malen zijn uitgegeven. Hij was niet alleen de grote voorloper van het Humanisme, maar ook een der grondleggers van de Italiaanse taal en van de wereldlijke poëzie.
