J. H. van der Palm (1763—1840) was te Rotterdam geboren en studeerde in de godgeleerdheid aan de universiteit te Leiden.
In 1785 werd hij predikant te Maartensdijk, doch hij moest als patriot in 1787 uit vrees voor de prinsgezinde partij de wijk nemen. Hij werd in 1795 gekozen tot lid van de regering te Middelburg en trad op als leider der revolutionnairen.
In 1796 werd hij benoemd tot hoogleraar in de Oosterse talen te Leiden en in 1799 tot agent van Nationale Opvoeding. In deze laatste functie ijverde hij voor de verbetering van het Lager Onderwijs.
Van 1806 tot 1833 was van der Palm hoogleraar in de gewijde dichtkunst en, met onderbreking van enige jaren, tot 1836 hofprediker. Hij leverde een groot aantal boeken, geschriften en dichtwerken, meest van gewijde strekking, maar zijn predikaties waren toch het meest geliefd.
Zijn kleinzoon, de dichter en schrijver Nicolaas Beets, heeft zijn biographie geschreven.
