Van den oceaan is de mensheid, toen zij nog in de kinderkleren liep, altijd bang geweest. Wij, 20ste -eeuwers, en dan speciaal wij, zeevarende volkeren, hebben niet meer dien angst voor de grote zee, die dan toch ten slotte de oceaan is.
Het is niet meer „de onbekende”, wij weten nu veel meer van hem.Zoals bekend is, zijn er drie bepaalde zeeën, die het recht op den titel Oceaan hebben: de Atlantische, de Grote (ook wel Stille Zuidzee of Pacific geheten) en de Indische Oceaan. In sommige landen noemt men ook de beide Poolzeeën nog Oceaan. Met hen alle zijn deze Oceanen, met de daarbij behorende kleinere zeeën, buitengewoon groot, wel bijna drie maal zo groot als alle landen samen. Ja, hoe droevig het eigenlijk gesteld is met de grootte van den vasten bodem op aarde, volgt daaruit, dat als men in dezen tijd van gelijkmaking ook de aarde eens wilde gelijk maken of egaliseren, alle land gemakkelijk in het water zou kunnen verdwijnen, geen enkele Mount Everest uitgezonderd. Maakte men de aarde glad genoeg, dan zou de hele aarde niet minder dan 2650 meter onder water komen — dan was de egalisatie afgelopen! Dit komt, omdat de hoeveelheid water in alle oceanen enz. bijna 14 maal zo groot is als de hoeveelheid vaste grond boven den zeespiegel.
De zeestromen komen, zoals bekend, overal in de Oceanen geregeld voor en ontstaan gedeeltelijk door het verschil in temperatuur van het water, gedeeltelijk (en vooral) door de vaste winden, met name aan den evenaar. Wij tekenen nog aan, dat in de Oceanen overal een aequatoriale stroming is in de richting Oost-West. De snelheid van dezen zeestroom is nooit sneller dan i.7 m. per seconde (de Rijn bij Coblenz haalt nog gemiddeld 1.9 m.).
