De mot is een insect, dat aan ’t nachtuiltje doet denken. In den tijd, dat de aardbeien rijp worden, ziet men ze tussen licht en donker door onze kamers fladderen, want de mot schuwt het licht.
Gewoonlijk wordt er ijverig jacht op haar gemaakt, want motten heten gevaarlijke dieren, die zich gaarne in wollen stoffen en bontwerk nestelen en daarin grote verwoestingen aanrichten. Katoen en zijde laten zij onaangeroerd en er schijnen verfstoffen te bestaan, die ook wol of bont ongenietbaar vóór haar maken.Volgens sommigen is het jacht ken op motten echter geheel doelloos de motten, maar de larven, die uit de eieren komen, zijn de schuldigen en als het rondfladderen begint, is het kwaad reeds geschied in zoverre, dat de eieren al gelegd zijn. De larven eten de genoemde stoffen niet om zich te voeden, maar om daaruit een hulsel te vormen, waarin zij zich kunnen verpoppen. Het beste middel om deze larven onschadelijk te maken is: kloppen, reinigen en in de zon hangen: zo verstoort men de rust der larven.
Er worden allerlei middelen tegen motten aanbevolen: naphtaline, peper, tabak, kamfer, enz. Deze middelen dienen echter niet om de motten te doden, maar alleen om de natuurlijke geur van wol of bont te neutraliseren, zodat ze, op den reuk afgaande, de stoffen, waarin zij bij voorkeur haar eieren leggen, niet vinden.
In de Bijbelse beeldspraak vinden wij de mot terug in de vermaning: „Verzamelt u geen schatten op deze aarde, die de roest verteert en de mot verslindt”: alle aardse bezit is vergankelijk.
