Hieronder wordt oorspronkelijk verstaan een beknopt overzicht van gebeurtenissen naar volgorde van den tijd, waarin zij hebben plaats gehad. In een kroniek moet men niet een aaneengeschakeld verhaal zoeken van historische gebeurtenissen en verschijnselen, gelijk de geschiedschrijver of historicus dat geeft.
De kroniekschrijver vermeldt alleen de blote feiten, de historicus stelt ook het logisch verband tussen de gebeurtenissen vast. De Middeleeuwen vooral zijn de tijd der kronieken.
Bijna al onze kennis van de gebeurtenissen uit die tijden is in dezen vorm tot ons gekomen. In hun stille cellen, ver van het rumoer der wereld, zaten de kloosterbroeders, de kroniekschrijvers bij uitnemendheid, en schreven met hun schone letters op duurzaam perkament de gedenkwaardigheden hunner dagen neer.
Later komende geschiedschrijvers maken dan van deze, soms na eeuwen ontdekte, handschriften gebruik, om er de stof uit te putten voor den opbouw van het aaneengeschakeld verhaal.Als de oudste wereldkroniek geldt die van Eusebius, welke in het Grieks is geschreven.
In de Nederlanden zijn de oudste kronieken berijmd; de bekendste van deze is de rijmkroniek van Melis Stoke.
De bijbel bevat twee boeken, die de Kronieken heten, waarin een gedeelte van de belangrijke gebeurtenissen uit Israëls historie is vastgelegd.
