Als wij na een wandeling door het bos een ogenblikje rustig neerstrijken onder de hoge bomen, dan ontwaren wij opeens aan alle kanten die blinkende, veelkleurige bosbewoners, de kevers of torren. Je hebt ze allen meermalen bewonderd.
Ze kenmerken zich vooral door hun vier vleugels, waarvan de twee bovenste, de z.g. harde dekschilden, de beide daaronder gelegen vliezige vleugels beschermen. Zij hebben verder mooie sprieten, die draad-, borstel-, knots- of waaiervormig kunnen zijn, en zes poten.De kevers hebben allemaal een volkomen gedaanteverwisseling. Vele soorten blijven lang in den larve-toestand — de meikever b.v. wel 3 of 4 jaar en hebben dan als kever maar een kortstondig bestaan, waarin ze hoofdzakelijk voor het behoud van de soort zorgen.
Ofschoon het den mens niet gegeven is met een enkele pennestreek uit te maken, welke dieren voor ons over het geheel genomen schadelijk zijn en welke nuttig, zo kan niet ontkend worden, dat deze fraaie beestjes ons in zoverre schade toebrengen, dat hun larven het voorzien hebben op hout, hooi, haar, wol, leder, enz., dat zij met grote gulzigheid verslinden.
Kevers komen in een enorm groot aantal verscheidenheden voor; men kent ongeveer80.000 soorten, waarvan er in ons land circa 3000 vertegenwoordigd zijn. Deze behoren tot 77 families.
