Zoals je weet, wordt ivoor gemaakt van de slagtanden van den olifant. Die tanden komen overeen met de snijtanden van andere zoogdieren; ze groeien door, zolang de olifant leeft.
Ze bestaan alleen uit tandbeen en cement: het email, dat de buitenste laag van onze tanden vormt, ontbreekt.Het meeste ivoor komt uit Afrika van de Oost- en van de Westkust, waarvan een gedeelte dan ook Ivoorkust heet.
Wanneer je nagaat, dat jaarlijks goo.ooo K.G. uit Afrika komt, dan zul je wel schrikken bij de gedachte, wat een massa olifanten daar ieder jaar gedood worden!
Dit is echter niet het geval. De jaarlijkse ivoor-uitvoer is afkomstig van 60 à 70.000 olifanten, doch daarvan zijn de meeste reeds lang geleden gestorven. In Siberië worden zelfs slagtanden gevonden van in onzen tijd uitgestorven mammoethen en die worden toch nog als ivoor verwerkt. Ook de kiezen der olifanten, de tanden van nijlpaarden, de hoektanden uit de onderkaak van den walrus en de slagtanden van den narwal leveren ivoor.
Het is bizonder geschikt voor het maken van biljartballen en verder worden er allerlei kunstvoorwerpen, beeldjes enz. van vervaardigd. Reeds de Egyptenaren kenden ivoorsnijwerk, de Grieken bekleedden dikwijls de gezichten van hun houten godenbeelden met ivoor, de Romeinen maakten er gebruiksvoorwerpen van.
In de Middeleeuwen valt echter het glanstijdperk van de ivoorsnijkunst. Boekbanden, spiegels en bierkannen werden geheel van ivoor gemaakt en rijk met reliefs versierd, houtwerk van meubelen enz. werd ingelegd met ivoren figuren.
