(van het Latijnse interdicere = verbieden) wil zeggen: ontzegging. Wanneer in vroeger tijd door een koning of vorst aan een bepaald persoon, zoals dit heette, vuur en water ontzegd werden, dan betekende dit, dat hij in ballingschap werd . gezonden.
Speciaal wordt het woord interdict gebruikt in de R.K. kerk. Wanneer een stad of land de kerkelijke wetten had overtreden, dan werd dikwijls door den Paus of door een bisschop het interdict over den overtreder uitgesproken, d.w.z. in het betreffende gebied mochten de kerkelijke functies niet meer worden uitgeoefend, de sacramenten niet meer worden toegediend. Men onderscheidde het interdictum locale voor een plaats en het interdictum personale voor een persoon.
Dit interdictum personale is nog in gebruik; het interdictum locale, voor staten of steden, is afgeschaft, daar het wel in de Middeleeuwen voor de kerk zeer gunstige resultaten opleverde, doch later niet meer.
