Wat is de betekenis van Interdict?

Kerkelijk verbod, bedoeld als strafmaatregel tegen het openlijk doen plaatshebben van godsdienstplechtigheden, waaronder begrafenisplechtigheden.' Ernstige voorvallen, zoals vechtpartijen waarbij bloed vloeide, een moord of zelfmoord in de kerk of het kerkhof konden verstrekkende gevolgen hebben. De kerk of het kerkhof werd gesloten en moest opnieu...

[Lat. interdictum] 1 (jur.) verbod; 2 (rk kerkelijk recht) verbod voor personen (als straf) om sacramenten te ontvangen en liturgische functies uit te oefenen.

(interdikt) schorsing als straf (r.k.); gerechtelijk verbod

een kerkelijke straf waardoor aan een persoon of soms aan een hele gemeenschap deelneming aan sacramenten, processies e.d. wordt verboden. Tegenwoordig wordt zo’n straf hoogst zelden opgelegd.

(= verbod), een kerkelijke straf, waardoor de paus of in sommige gevallen de bisschop, aan personen of plaatsen bepaalde geestelijke goederen ontzegt, met behoud van de kerkelijke gemeenschap. Door een locaal interdict worden gewoonlijk het toedienen der → sacramenten en de plechtige godsdienstoefeningen in een bepaalde streek verboden....

o., rechterlijk verbod; pauselijke kerkban over een grote streek; verbod om de sacramenten toe te dienen of aan te nemen, of godsdienstoefeningen bij te wonen.

is een kerkelijke straf, die bepaalde rechten ontneemt zonder echter de gelovigen van de kerkelijke gemeenschap uit te sluiten. Het kan zowel personen als plaatsen (en daardoor indirect personen) betreffen, meer particulier of meer algemeen (land, bisdom, parochie) van aard zijn. Bij een algemeen plaatselijk interdict mag in de parochiekerken wel h...

1. verbod; RK interdict; schorsing. 2. verbieden; RK het interdict uitspreken over; schorsen.

(<Lat.), o., verbod; (R.-K.) schorsing der kerkelijke bedieningen, als straf aan een gemeente, een land of een corporatie opgelegd.