is vanouds bekend als „het Hollandse zeebanket”. Sinds eeuwen vormt de haringvangst voor ons land de belangrijkste tak van visserij, die dan ook de „Grote Visserye” of ,,’s lands principale goudmijne” werd genoemd.
Reeds in 1163 zou, volgens oude schrijvers, de eerste Hollandse haring zijn gevangen, doch het bedrijf kwam eerst tot bloei, toen de bekende Willem Beukelszoon uit Biervliet omstreeks 1350 het haringkaken uitvond.Door de eeuwen heen stond de haringvisserij, uiterst belangrijk bedrijf als het was, voortdurend in het centrum van de regeringsbemoeiïngen. In de 19de eeuw was het bedrijf niet krachtig, daar het aan allerlei verbodsbepalingen was onderworpen; in 1831 echter werd door den groten staatsman Thorbecke de baan vrij gemaakt voor een herbloei van het nationale bedrijf door de vermindering der premiën, terwijl in 1857 de hele wetgeving op de haringvangst werd ingetrokken. Van het midden der vorige eeuw dateert dus eigenlijk de nieuwe bloei van het bedrijf. En al kent ook dit bedrijf zijn periodieke inzinkingen, men mag toch vertrouwen, dat de „goudmijn” nog niet is uitgeput.
