is zowel de Griekse benaming van den god der onderwereld, als de naam van de onderwereld zelf.
Volgens de Griekse mythologie (zie ook aldaar) ging na den dood de ziel van den gestorvene naar de onderwereld. Om daar te komen, moest zij eerst met de veerboot van Charon de rivier de Styx overvaren; dan stootte zij op Cerberus, den met drie koppen uitgerusten hellehond. Pas wanneer men deze hindernissen gepasseerd was, trad men de onderwereld binnen en werd daar voor den troon van Hades — die in ’t Latijn Pluto heet — geleid. Hier werd in 't bijzijn van Hades’ gemalin, Persephone (Proserpina) recht gesproken over de schim. De goede en slechte daden van den gestorvene werden gewogen op een weegschaal. Sloeg de weegschaal naar de ongunstige zijde door, dan moest de ziel naar den Tartaros, waar zij aan eeuwigdurende kwellingen was blootgesteld, sloeg de weegschaal daarentegen naar de goede zijde door, dan vertrok de dode naar de Elysese velden. Die Elysese velden noemt men ook wel de Eilanden der Gelukzaligen en de gestorvenen hadden hier een heerlijk bestaan.
Als god der onderwereld werd Hades uit den aard der zaak weinig vereerd, maar behalve die van goden der onderwereld hadden Hades en zijne vrouw nog een andere functie, ze waren namelijk ook goden van de vruchtbaarheid en van de lente. Een vreemde combinatie zullen jullie zeggen. Toch niet, luister maar: De onderwereldgoden leefden natuurlijk in de aarde en waar komt de vruchtbaarheid vandaan? Toch uit de aarde.
Evenals Poseidon (Neptunus), de zeegod, met een drietand wordt voorgesteld, zijn er afbeeldingen van Hades (Pluto) gevonden met een tweetand.
Volgens de oudste Romeinen was de ingang van den Hades bij Napels, maar hij was voor levende mensen ontoegankelijk. Of neen, dat juist niet, je kwam er wel in, maar er niet meer uit. De Romeinse dichter Virgilius beschrijft ons dan ook de reis van Aeneas, die van de goden de opdracht kreeg, naar de onderwereld te gaan en daar aan verschillende schimmen raad te vragen. Aeneas keerde wel terug. Later heeft deze zelfde Virgilius Dante — volgens diens beroemde gedicht — als gids door de onderwereld geleid.
Ook Odysseus — zie: Odyssee — heeft dit stoute stukje volgens Homerus uitgehaald. Homerus laat de schimmen dan tot Odysseus spreken.
Over het algemeen moet goed begrepen worden, dat de voorstellingen van ’t Rijk van Hades bij de verschillende klassieke schrijvers nog al uiteenlopen.
