is een geestelijke begaafdheid, die niet door oefening of studie te verkrijgen is en den mens in staat stelt tot oorspronkelijk, het gewone ver te boven gaand, scheppen. Men bedoelt met dit woord zowel de eigenschap zelve, als den persoon, die deze eigenschap bezit.
Het woord genie is hetzelfde als het Latijnse woord genius, hetgeen betekent: beschermgod, geestelijk wezen. Wanneer de ouden opmerkten, dat in een mens krachten werkten, waardoor hij tot heel bizondere dingen in staat was, dan stelden zij het zó voor, dat die mens door zijn genius, den in hem wonenden geest, tot zijn daden gedreven werd. Vandaar het woord genie, dat je eigenlijk zou kunnen noemen: een door een genius geleid wezen.
De Romeinen namen aan, dat ieder mens een genius had, zij zwoeren bij hun genii (meervoud van genius) en ieder huisgezin vereerde den genius van den man en vader. Ook landen, volken, verenigingen, schouwburgen e.d., alle hadden hun bepaalden genius. Op het Forum Romanum was b.v. een standbeeld opgericht voor den genius van het Romeinse volk.
In de tweede plaats verstaat men onder genie een bepaald gedeelte van het leger en wel dat deel, hetwelk zich met de technische en bouwkundige werkzaamheden belast.
Men maakt in het leger te land veelal onderscheid tussen vesting- en veldgenietroepen, welke laatste weer onderverdeeld worden in pioniers, spoorweg-, telegraafen telèfoon-troepen, transportmotordienst, luchtvaartafdelingen en pontonniers. In den oorlog is het de taak der genie, den mars der overige wapens — infanterie, cavalerie, artillerie — te bevorderen, o.a. door bruggenbouw, opruiming van hindernissen, het banen van wegen, enz. Verder den mars van den vijand te vertragen, b.v. door het vernielen van bruggen en wegen, het aanbrengen van hindernissen en versperringen enz. Ook het bouwen van forten, het opwerpen van schansen en het aanbrengen van verlichting, het behandelen van schijnwerpers, het bedienen van telegraaf en telefoon enz. behoort tot de taak der genie.
