ook weer een Grieks woord, betekent toevoegsel. Epitheton kan men het geleerde woord voor bijvoeglijk naamwoord noemen.
Je weet, dat we verschillende bijvoeglijke naamwoorden kunnen onderscheiden. In de eerste plaats zijn er de onmisbare: b.v. het blauwe pak, de bovenste plank, het lege glas, als we die bijvoegingen gebruiken, om de dingen, waarover we spreken, van andere te onderscheiden. Dan zijn er versierende bijvoegingen (epitheton ornans) b.v. de witte sneeuw, de blauwe lucht, de hoge hemel.
Men spreekt ook van blijvende toevoegsels als een bepaald versierend bijvoeglijk naamwoord steeds voor hetzelfde zelfstandig naamwoord gebruikt wordt, b.v. de snelvoetige Achilles, de rozevingerige Eos (godin van den dageraad bij de Grieken) enz.
Deze laatste toevoegsels zijn talrijk in de oudste literatuur: vooral Homerus gebruikt die „blijvende” of „natuurlijke” toevoegsels heel veel.
