Wat is de betekenis van Epitheton?

betekenis kenmerkende omschrijving uitspraak [ee-pie-tee-ton] of [ee-pie-tuh-ton] citaat "Hoewel hij zijn leven lang PvdA bleef stemmen, gold hij in het overzichtelijke opinieklimaat van destijds als 'reactionair' – het ergste epitheton dat links toen in huis had. Ik viel als een blok voor zijn glasheldere logica." Bron:...

epitheton - Zelfstandignaamwoord 1. bijvoeglijk naamwoord dan wel een metafoor in compacte vorm, die als bijvoeglijke zinsnede wordt gebruikt 2. (biologie) het tweede, de soort aanduidende woord in de binaire nomenclatuur (het eerste duidt het geslacht aan) Woordherkomst afgeleid van het Griekse 'tithèmi' [ik leg, plaats] met...

[Gr. = toevoegsel, bijstelling, van epi- = erop-, en tithenai = zetten, plaatsen] bijvoeglijk naamwoord in vaste verbinding met een zelfstandig naamwoord (spec. eigennaam) om dit laatste nader te kenmerken (epitheton necessarium = noodzakelijk epitheton), bijv.: de IJzeren Kanselier (Bismarck), of dat louter als &...

(epiteton) bijvoeglijk naamwoord dat in vaste verbinding met een naam wordt gebruikt

(Gr.) o. (...ta), bijvoeglijk woord dat in vaste verbinding met een zn., inz. met een eigennaam gebruikt wordt tot kenschetsing of versiering (epitheton ornans): de rozenving’rige Eoos; het snelvoetig hert.

(-pi-) (Gr.), kentekenend bijvoeglijk naamwoord, dat met het zelfst. nw. of de eigennaam, waarbij het dient, een beeld vormt; bij Homerus („de koe-ogige Athene”, „de luid bruisende zee”. E. ornans, sierende, vleiende bijbenaming.

zie epitheet.

is een samengesteld Grieks woord (ἐπίůετον), dat letterlijk bijstelling of toevoegsel betekent. Het wordt gebruikt als naam voor het bijvoeglijk naamwoord en men noemt het epitheton necessarium (noodzakelijk toevoegsel), wanneer het onmisbaar is, om de bepaalde toestand van het daarmede verbonde...

o. epitheta (Gr.-Lat. [Gr. stam the = plaatsen]: toevoegsel, toenaam, bijnaam): epitheton ornans, versierend toevoegsel, b.v. de snelvoetige Achilles, mv. epitheta ornantia; lees eepie'teta ornan'tsia.

bijv. naamwoord, E. ornans ter versiering.

Epitheton - (Gr., = het bijgevoegde) is in de mooie taal een adjectief of deelwoord, aan een substantief als bijvoegelijke bepaling toegevoegd. Twee soorten: 1° Het eigenschapsepitheton (e. ornans = opsmukkend e.) noemt een vaste en algemeene eigenschap van het substantief (het groene gras). Dit soort vaak in spreektaal (lief kind) en volkspo&e...

ook weer een Grieks woord, betekent toevoegsel. Epitheton kan men het geleerde woord voor bijvoeglijk naamwoord noemen. Je weet, dat we verschillende bijvoeglijke naamwoorden kunnen onderscheiden. In de eerste plaats zijn er de onmisbare: b.v. het blauwe pak, de bovenste plank, het lege glas, als we die bijvoegingen gebruiken, om de dingen, waarove...

Epitheton (Gr. van epi — bij en tithêmi = ik plaats: bijvoegsel, evenals 't Fransche: adjectif). Zoo noemt men het bijv. naamwoord dat een zelfst. naamwoord nader bepaalt. Dient het bijv.nw. om de zelfstandigheid van gelijksoortige te onderscheiden, dan spreekt men van noodzakelijk bijv.nw. (epitheton necessarium), bijv. de noordelijke sterren (dus...

Epithĕton - (Gr.), toevoegsel, een woord, dat de eigenschap, hoedanigheid te kennen geeft; bijvoegelijk naamwoord. E. ornans: bv. naamwoord dat bij persoons- of plaatsnamen gevoegd deze moest verheerlijken, zooals herhaaldelijk bij Homerus voorkomt, bijv. de „snelvoetige” Achilles.

o. Gr., bijnaam, bijvoegelijk naamwoord.

EPITHETON, o. (...ta), bijvoeglijk woord; epitheet; — epitheton omans, bijvoeglijk naamwoord niet tot kenschetsing, maar bloot ter versiering.

Epitheton is een zamengesteld Grieksch woord, dat letterlijk bijstelling of toevoegsel beteekent. Het wordt gebruikt als naam van het bijvoegelijk naamwoord, en men noemt het epitheton necessarium (noodzakelijk toevoegsel), wanneer het onmisbaar is om den bepaalden toestand van het daarmede verbonden zelfstandig naamwoord uit te drukken, — en epith...