Hieronder verstaat men een verhaal, waarin dieren als redelijke wezens, denkend, sprekend, handelend optreden. Kenmerk van de fabel in het algemeen en van de dierfabel in het bijzonder is, dat achter den schijnbaar eenvoudigen inhoud een diepere betekenis schuil gaat, veelal van een onderwijzend (didactisch) en zedekundig (moraliserend) karakter.
De dieren, die we zo gadeslaan in hun doen en laten, hebben ons, mensen, iets te zeggen. En afgezien nu van den vaak op zich zelf reeds aardigen en boeienden inhoud der dierfabels, zijn ze om hun diepzinnige strekking onze aandacht ten volle waard.Bijna overal ter wereld komen ze voor en we kennen dan ook de verhalen van primitieve volken, waarin de dieren van het land in bonte mengeling, al naar den aard van het land, een rol spelen: haas, aap, spin, coyote, raaf, wolf, leeuw en vos, als de reeds heel oude fabels van den Griek Aesopus, die weer den Romein Phaedrus en den Fransman La Fontaine hebben geïnspireerd.
In dit werk behandelen wij ook enkele dierfabels, als die van het ros Beiaard (zie aldaar en onder Heemskinderen) en den vos Reinaert (zie: Reinaert de Vos).
