Een merkwaardige figuur uit de letterkunde, die je stellig allemaal kent, is Cyrano de Bergerac, de held van het bekende drama van Edmond Rostand. Cyrano, de dappere vechtersbaas, die al dichtende duelleert en zo ontzaglijk edelmoedig is, dat hij voor zijn medeminnaar Christian de Neuvillette, een knappen, maar alledaagsen jongen, de tederste minnebrieven schrijft aan het meisje, op wie hijzelf verliefd is.
Dit meisje is de elegante Roxane, die, zoals Cyrano vermoedt, toch wel nooit van hem zal kunnen houden, omdat hij lelijk is en een afschuwelijk langen neus heeft. Als je dit schitterende, geestige toneelstuk, dat nog wel iets meer is dan alleen maar geestig, nog nooit gelezen hebt, moet je het stellig eens doen.Rostand heeft overigens de figuur van Cyrano maar niet zo uit de lucht gegrepen. Van 1619—1655 heeft in Parijs een dichterschrijver geleefd, een vreemde, romantische persoonlijkheid, die Savinien Cyrano de Bergerac heette en deze figuur heeft Rostand in zijn „Cyrano de Bergerac” beschreven en tot nieuw leven gebracht. De echte Cyrano nam dienst bij de koninklijke garde en was bekend om zijn vermetele dapperheid. Er wordt van hem verteld, dat hij in meer dan 1000 duels zijn leven waagde en dat hij algemeen uitgelachen werd om zijn vreemdsoortigen, langen neus; d.w.z. achter zijn rug, want in zijn tegenwoordigheid was dit een levensgevaarlijk spelletje.
Later wijdde hij zich aan de letterkunde. Zijn bekendste werken zijn „Les états et empires du soleii” en „Les états et empires de la lune”, die een reis naar de zon en naar de maan beschrijven. Op het laatste verhaal wordt in Rostands drama een toespeling gemaakt. Cyrano de Bergerac was een tijdgenoot van Molière en men heeft wel eens vermoed, dat deze laatste verschillende dingen uit Cyrano’s werk heeft overgenomen.
