In het eenzame seinhuis langs de spoorbaan, die door de heidevelden loopt, haalt de wachter de handle over: draden trillen (als het signaal ten minste niet electrisch bediend wordt) en in de verte gaat de arm van den seinpaal omhoog.
Dan passeert in ijlende vaart de D-trein, de zware locomotief, het postrijtuig, het bagagerijtuig en met het restauratierijtuig en een slaapwagen de verschillende wagens 1e, 2e en 3e klasse.
Van boven gezien lijkt die trein één groot geheel, want de wagens zijn door zware harmonica-achtige balgen met elkander verbonden, zodat de reizigers zich van den enen wagon naar den anderen kunnen begeven (vandaar D-trein, Doorlopende trein, Durchgangzug). In den eetwagen kunnen zij het middagmaal gebruiken en ’s nachts kunnen zij slapen in den slaapwagen, welks afdelingen tot volledige slaapkamertjes zijn ingericht. _ Bij ons in Nederland rijden deze treinen vooral in het verkeer met het buitenland. De reiziger, die van zo’n trein gebruik wil maken, moet in den regel een toeslag betalen.
Een ander verschil met de gewone treinen is, dat D-treinen veel minder stoppen en o.a. daardoor het eindpunt veelal sneller bereiken.
Intussen hebben wij nog weer allerlei andere treinen gekregen: P-treinen en S.D.treinen, die nog weer verder geperfectioneerde D-treinen met hoger toeslag zijn. In Duitsland heten soortgelijke treinen F.D. of F.F.D.
Verder moeten jullie maar eens kijken onder het hoofdstuk „Spoorwegen”, waarin nog veel meer over onze treinen voorkomt.
