Goede chocolade bestaat uit een mengsel van cacao en suiker, meestal in verhouding van 3 delen suiker en 2 delen cacao. Minderwaardige soorten bevatten vroeger bovendien nog meel, poeder van geroosterde eikels, kastanjes, apenootjes, cichorei, scheepsbeschuit, gemalen cacaoschillen, enz.
De chocolade-bereiding geschiedt tegenwoordig geheel machinaal. Eerst worden de cacaobonen machinaal op een zeef in beroering gebracht, terwijl een luchtstroom het stof eraf blaast, daarna worden ze gesorteerd en vervolgens gebrand of, zoals dit heet, geroost. Dit roosten heeft plaats door ze in beweegbare trommels bloot te stellen aan een temperatuur van 130° ä 140° C.
Nu worden de bonen in kleine stukjes gebroken en door een sterken luchtstroom van de zaadschillen bevrijd. De gebroken massa wordt dan in machines fijngemalen en wel zó fijn, dat zij bij een temperatuur van 350—40° C. vloeibaar wordt.
De cacaobrij, zoals je ’t zou kunnen noemen, komt dan in z.g. mengmachines, waarin de gesmolten cacao en de suiker door middel van walsen door elkaar worden gewerkt. Tenslotte voegt men nog enkele specerijen eraan toe en het mengsel is klaar.
Voordat men de chocolade in den vereisten vorm brengt, wordt ze eerst in grote klompen op tafels van hard hout, marmer of ijzer gebracht om af te koelen tot een temperatuur van 26° ä 320 C.
Nadat door middel van een persmachine de luchtblazen verwijderd zijn, wordt de chocolade door een geleidingswals tot dikkere of dunnere platen gevormd en dan door verplaatsbare messen in gelijke delen, b.v. voor repen of tabletten, verdeeld. Deze worden met de hand in blikken vormen gedrukt, waar ze netjes worden afgewerkt en de naam van de fabriek erin wordt afgedrukt. Ook heeft men holle vormen, die met chocolade worden gevuld, zoals sigaren, vissen, vruchten, enz.
Nog aardiger is het, om te zien, hoe bonbons worden gemaakt. Eerst worden, in kleine ronde vormpjes, de kernen gemaakt, van fondant b.v. Daarna wordt deze kern in de zachte chocolade gedompeld en ten slotte worden er allerlei versieringen op aangebracht.
Wat een moeite voor een zoet hapje, niet? In één minuut is ’t weg!
