MEMPHIS, (RITE DE) of Egyptiesche Ritus (zie het Art. CAGLIOSTRO). In dezen Ritus, door CAGLIOSTRO uitgedacht, werden beide kunnen, onder gelijke Ritualen, toegelaten, ofschoon het twee afgescheiden ligchamen waren. De graden waren: Egyptiesch Leerling, Egyptiesch Medgezel, Egyptiesch Meester.
In de beide eerste graden, door dien bedrieger daargesteld, knielden de Kandidaten bij elke schrede voor den reg.: MA, dan werden zij beademd, bewierookt en verrigtte men bezweringen. Was de Kandidaat van het mannelijke geslacht, dan leidde men bij de aanneming tot Meester een jongeling of meisje binnen, die in den staat van volmaakte onschuld moest zijn, en duif of pupil genoemd werd. Deze ontving van den reg.: M.: de magt van den mensch, vóór zijnen val in zijn bezit, zijnde die over de geesten. Die (zeven) geesten omringen Gods troon en besturen de planeten. De duif, in het wit gekleed, met linten en bloemen versierd, naderde den Meester. De leden baden den hemel, dat de Meester het hem geschonken vermogen mogt kunnen uitoefenen.
De duif bad God om de gunst, te mogen handelen naar's Meesters bevelen, en tot middelaarster te dienen tusschen dezen en de geesten. De reg.: M.: blies haar op het gelaat, onder het uitspreken van een formulier, waarna zij werd opgesloten in den tabernakel, eene plaats, met wit behangen en van een tafeltje met drie brandende waskaarsen voorzien, en achter en boven den Meestertroon daargesteld. Door een daarin aangebragt venstertje kon zij hare stem doen hooren. Nu bad de Meester, en beval de zeven geesten zich aan de duif te vertoonen. De duif hunne verschijning berigt hebbende, gelastte hij haar, een der bij name door hem genoemde engelen te vragen, of de Kandidaat de vereischte hoedanigheden had, om tot Meester aangenomen te worden. Dit bevestigd zijnde, volgden nog andere plegtigheden, en dan de aanneming.
Was de Kandidaat van het vrouwelijke geslacht, dan zat de handelende Meesteres voor, die dan koningin van Scheba heette. De twaalf oudste Meesteressen waren Sibyllen. De vrouwelijke Kandidaat knielde na het binnenkomen neder met al de aanwezigen, behalve de Meesteres, die, staande, zich God aanbeval. Dan gaf de Meesteres een slag met het zwaard op den altaar, waarop alle, behalve de aannemelinge, opstonden. Deze laatste bukte het aangezigt ter aarde, en zeide dan in het Fransch, den Psalm miserere mei Deus op. Vervolgens deed de Meesteres op de bovenvermelde wijze den Engel verschijnen, en beslissen of men de aannemelinge den derden graad mogt geven.
Viel die beslissing gunstig uit, dan hieven drie zusters het veni creator aan. De adspirante werd nu tusschen wierookvaten geplaatst en door geurige dampen gezuiverd. Daarop zeide de Meesteresse: ‘het eerste geschenk u gegeven zijn rijkdommen,’ en blies zij haar hier eenige stukjes bladgoud toe. Bij deze daad zeide de Ceremoniemeesteres: sic transit gloria mundi (aldus gaat 's werelds heerlijkheid voorbij). Nadat dit verrigt was, dronk de neophhiet van den drank der onsterfelijkheid, knielde in het midden der zaal, waarop de pupil de aartsengelen beval, de versierselen voor de aangenomene bestemd, door hunne handen te laten gaan en te zegenen. De bevorderde werd nu met het schootsvel, den ordeband en de handschoenen versierd, en zette de Meesteres haar eene rozenkroon op het hoofd, waarmede de aanneming was afgeloopen.
