Aardappelstroop - (Zetmeelsiroop of banketbakkerssiroop).
Dit is glucosestroop (stroop van druivensuiker), die verkregen wordt door zetmeel (aardappelmeel, maïsmeel) met zuur te verhitten. Het oplosbare zetmeel wordt hierbij in druivensuiker omgezet, een verbinding, die direct in de bloedbaan kan worden opgenomen. Bij de technische bereiding van aardappelsiroop wordt na de verhitting van het zetmeel met het zuur (dat de splitsing dus teweegbrengt), deze toevoeging weer weggenomen met behulp van kalk of soda (stoffen die het zuur binden). De niet meer zure vloeistof wordt met beenderkool ontkleurd, vervolgens wordt de suikeroplossing door indampen geconcentreerd, waardoor een blanke stroop verkregen wordt, die vaak dient ter vervanging van riet- of bietsuiker.
Wat voedingswaarde betreft staat deze stroop bij riet- of beetwortelsuiker niet veel achter, echter wel wat de smaak aangaat. Alleen moet er rekening gehouden worden met de omstandigheid, dat de stroop ± 18% water bevat. Zetmeelstroop wordt onder den naam van „banketbakkerstroop” of „glucosestroop” in huishoudjam, limonettesiroop, namaakappelsiroop, namaakgelei en andere goedkoope voedingsmiddelen verwerkt.
Dit wil niet zeggen dat dergelijke producten minder voedzaam zijn. De riet- of bietsuiker is hier gedeeltelijk door zetmeelstroop vervangen, waardoor de waar minder fijn van smaak wordt. Deze stroop is vrij van accijns en kan dus goedkoop geleverd worden. De jaarlijksche productie in ons land bedraagt niet minder dan 20 millioen K.G. hetgeen natuurlijk in direct verband staat met de groote productie aan aardappelmeel. In het Suiker en Stroopbesluit wordt de waar beschreven onder Zetmeelsiroop; ook Aardappelsiroop, Glucosesiroop, Confiseursiroop of Blanke siroop genaamd.
Zetmeelsiroop moet een extractgehalte hebben van 80 % (in 100 deelen siroop, 80 gr. glucose). Het aschgehalte is aan een bepaalden grens gebonden (1 %), waardoor voorkomen wordt, dat zetmeelsiroop met andere stropen vermengd, verkocht zal worden. Ook bevat het besluit waarborgen, dat de versuikering van het zetmeel voldoende plaats heeft gehad en dat het zuur, na afloop van het versuikeringsprocédé ook werkelijk nauwkeurig weggenomen werd door middel van kalk of soda.
De zuurgraad van de siroop mag hoogstens 4 bedragen. Het gehalte aan glucose ten minste 35 % en het gehalte aan dextrine ten hoogste 45 %. Kleur, reuk en smaak moeten normaal zijn.
Zetmeelsiroop moet als zoodanig geetiketteerd worden. Deze aanduiding mag slechts éénmaal op de verpakking voorkomen, en moet aangebracht zijn voor verpakkingen kleiner dan 2 liter, in hoofdletters, minstens 5 mm hoog en voor grootere hoeveelheden minstens 2 centimeter hoog.
