Negen van de tien Nederlanders kennen potverdriedubbeltjes als een geëufemiseerde vloek die in de plaats komt van godverdomme. Met jandriedikkie ligt dat anders. Deze bastaardvloek kwam in mijn materiaal slechts één keer voor.
Hij is opgebouwd uit de persoonsnaam Jan, die vaak als plaatsvervanger dient van God, uit dikkie, dat een verkorte en verzachte vorm van verdikkie is, en uit het telwoord drie, dat moet voorkomen dat de vloek een minimum aan emotionaliteit uitdrukt. Geveinsde boosheid, ongeloof, verwondering wordt ermee kenbaar gemaakt.
Het klankidioom ervan doet ondanks de alliteratie wat harkerig aan. zie duizend, honderd, Jan.
