waren jonkvrouwen uit de eerste romeinsche families, die het aan Vesta geheiligd vuur moesten onderhouden. Op den leeftijd van zes tot tien jaar werden zij aan dezen dienst gewijd, moesten dien dertig jaar lang vervullen en gedurende dezen tijd een volkomen kuischheid in acht nemen; zij; die dit verzuimden of het vuur, dat aan haar hoede was toevertrouwd, lieten uitgaan, werden levend begraven op het Campus Sceleratus.
Door Numa Pompilius ingesteld, eerst uit vier, later uit zes leden bestaande, oefenden de V. haar functie uit tot den tijd van keizer Theodosius I den Groote. Tot een strengen leefregel waren zij niet verbonden en na afloop van haren diensttijd mochten zij trouwen.
