1) aartshertog van Oostenrijk, geb. 30 Sept. 1783 als zevende zoon van keizer Leopold II uit diens huwelijk met Maria Louise van Spanje, werd 1818 tot onderkoning van het lombardisch-venetiaansch koninkrijk verheven; hij vermocht de binnenlandsche beroering niet tot rust te brengen en moest bij het uitbreken van den opstand in Maart 1848 Lombardije verlaten; hij overleed 16 Jan. 1853 te Bozen. Een tweetal gedenkschriften van den aartshertog uit de jaren 1808 en 1809 over bestuurshervormingen in Oostenrijk werden uitgegeven door Wertheimer (Ween. 1892).
2) aartshertog van Oostenrijk, zoon van den vorige, geb. 11 Jan. 1827 te Milaan, klom op tot generaal; 2 Febr. 1857 tot president van den rijksraad benoemd, leidde hij 1860 de verhandelingen van den versterkten rijksraad en werd 4 Febr. 1861 president van het eerste liberale kabinet (Schmerling); 9 Maart 1861 tot luitenant-veldmaarschalk verheven, leidde hij de staatszaken tot 22 Juli 1865; sedert 1868 wijdde hij zich aan de organisatie der landweer, wier hoogste bevelhebber hij werd; 1874 werd hij tot veldtuigmeester bevorderd. R. heeft zich ook zeer verdienstelijk gemaakt voor de wetenschap (aankoop van den naar hem genoemden papyrrus van Fajoem) en bevorderde voorts de kunstnijverheid; 1899 schonk hij zijn belangrijke verzameling handschriften (100.000 nrs.) aan de hofbibliotheek te Weenen.
