gr., een bij harpspel gezongen godsdienstig lied, in ’t bijzonder elk der reeks van 150 geestelijke liederen, welke het Oude Testament bevat. Zij werden door de Zeventigen aldus genoemd, daar zij1 onder begeleiding van snarenspel (cither of harp) gezongen werden.
In het hebreeuwsch heeten zij „Thehillim” (Lofzangen), omdat zij beurtelings door een gebed of een verhaal, een triomfzang of een dankbetuiging, een zedeles of een voorspelling Gods lof verkondigen en in het Oude Verbond bij den openbaren eeredienst werden gebruikt. Het grootste gedeelte der P. werd door David gedicht. Behalve dezen door David bijeengebracht en bundel ontstonden er nog vier andere bundels, welke later met dien van David tot één geheel vereenigd zijn. De volgorde der P. is in Vulgaat en Septuaginta dezelfde als in den grondtekst; de nummers evenwel verschillen, doordat Ps. 9 en 113 in het hebreeuwsch gesplitst zijn, daarentegen Ps. 114 en 115, Ps. 146 en 147 der Vulgaat in den hebreeuwschen tekst tot Ps. 116 en 147 zijn vereenigd.
