Hiermee kan. men dwarstrillingen in den ether pola'riseeren (polarisators) en gepolariseerde stralen herkennen (analysators). Voor deze twee doeleinden kan men dezelfde middelen gebruiken.
Een glasplaat, waarop onder een hoek van 35° 25' een natuurlijke lichtstraal valt, geeft een teruggekaatsten straal en een doorgelaten straal, die beiden gepolariseerd zijn. Maar een zelfde plaat, waarop onder den zelfden hoek, een gepolariseerde straal valt, zal dezen somtijds uitdooven, somtijds terugkaatsen, en toont hierdoor, dat de straal gepolariseerd was.Neemt men inplaats van één plaat, een bundel glasplaten, dan geschiedt de werking veel volmaakter.
Een dubbelbrekend kristal, waarin een intredende straal in twee uittredende stralen wordt gesplitst, polariseert deze laatsten.’Maar een zelfde kristal, dat de twee stralen weder opvangt, zal somtijds den oenen, somtijds den anderen uitdooven, somtijds de twee stralen in vier verdeelen en kan dus ook als analysator gebezigd worden. Bij voorkeur gebruikt men het Nicolsche prisma: d.i. een kalkspaathkristal, zoo doorgesneden en daarna met Canadabalsem weder aaneengehecht, dat het, hoewel van nature dubbelbrekend, toch slechts een straal laat uittreden. Tourmalijnplaten van donkere kleur, zijn eveneens geschikt voor analysators en polarisators. Bij deze toestellen gebruikt men nój vele kristallen, kwarts, suiker enz. die of wel fraaie kleurschakeeringen, of draaiing van het zoogenaamde polarisatievlak veroorzaken.
Bij de electrische trillingen, die meestal van nature rechtlijnig gepolariseerd zijn, gebruikt men metalen roosters of blokken hout enz. om de polarisatieverschijnselen aan te duiden.
