dochter van den romeinschen keizer Theodosius den Grooten, zuster van keizer Honorius, geraakte op 21-jarigen leeftijd in 410 na Chr. bij de verovering van Rome als gevangene in handen van Alaric. Sedert 414 was zij gehuwd met Alarics zwager en opvolger Athaulf en werd na diens vermoording 415 door den nieuwen koning Wallia naar Italië teruggezonden.
Daarop huwde zij 417 volgens den wensch van haar broeder met den eersten veldheer van het toenmalige Rome, Constantius, door wien zij moeder werd van Honoria en Valentinianus III. Na zijn plotselingen dood in 421 werd P. door haar broeder verstooten, zij begaf zich naar Byzantium en keerde vandaar, na den dood van Honorius naar Italië terug om het regentschap voor haar minderjarigen zoon, Valentinianus III, in het westen waar te nemen (425—445); zij overleed na een veelbewogen leven 27 Nov. 450 te Rome; haar graf wordt nog te Ravenna getoond.
